Van oud naar nieuw, zeg dat wel: we hebben 2021 achter ons gelaten en zijn ondertussen al even onderweg in 2022. En ondanks alle ‘c’-miserie van de voorbije twee jaar kijk ik toch content achterom. Ik denk, dat we een van de weinige (amateur-)gezelschappen zijn, die vorig jaar twee (!) producties hebben kunnen maken èn spelen. Dat het twee voltreffers waren, stemt mij, en jullie allicht ook, dubbel zo content.
Eerst was er ‘Tussen soep en patatten’ (‘TSEP’, voor de vrienden). Op het einde van de zomer konden we acht voorstellingen spelen. Telkens voor een volle tot overvolle ‘zaal’, met het gezellige en goed draaiende stamcafé ‘Bij dikke Willy’ met jukebox ambiance als extraatje. Het enige puntje, waar we een beetje om treuren, is dat het achterklapke niet is kunnen doorgaan. Maar we zinnen op ‘revanche’, wees gerust.
Een goeie maand later mochten we voor de tweede keer een première vieren: ‘De Terugkeer’ was helemaal teruggekeerd. Koenie zijn droom kon ein-de-lijk in vervulling gaan: spelen in zijn Mater, een eigen stuk over Mater dan nog wel. De ontlading bij maker en regisseur, spelers en crew was groot: het is gelukt. En het was goed. Bovendien…er kwam een heel fijn achterklapke: wandelen en sneukelen en veel bijpraten.
En dan waren er als afsluiter van 2021 de kerstvertellingen. Alweer konden zo zeven Stamgasten hun ‘vertel-ei’ kwijt, voor de camera tot in de huiskamer, op de laptop, tablet, ‘telefoon’. Een schoon visitiekaartje van STAM.
‘Ver van de camera’s’ zat het bestuur ondertussen niet stil: eind 2020 al hebben we stilzwijgend het bestuur met drie frisse krachten versterkt: Sandy, Leen en Jan sloten aan bij de vergaderingen, dachten mee, werkten mee en hebben veel goesting om dat te blijven doen.
Voor MJ, ons Marie-Jeanne, en mezelf is het goed en genoeg geweest. Als bestuurslid wel te verstaan. MJ heeft – afgerond – twee decennia het secretariaat van STAM voor haar rekening genomen. Nu ze nog maar een goeie 70 jaar jong is, wil ze zich voortaan concentreren op het productiewerk: assisteren en regeleren. ’t Is van de jeugd dat het moet komen, hè?
Ikzelf heb eind december voor de laatste keer de figuurlijke voorzittershamer gehanteerd. Naast de te bespreken en te beslissen agendapunten was er vooral tijd om nog eens ’t’ upe tegoare’ te zijn, te klinken en te drinken, dankbaar herinneringen op te halen en hoopvol plannen voor de toekomst te smeden.
Hier stoppe ik. Dichte een ander nu
Ne voois op Theater STAM.
’t Is waar, ’t en was geen kinderspel,
Maar toch, ‘k hen ’t graag gedaan!
CORNELIS
(zeer vrij naar Guido Gezelles ‘Boerke Naas’)
Eerst waren ze met 5…toen kwamen er 3 bij…nu zijn ze nog met 6
Je komt er alles over te weten in onderstaand filmpje